مبانی و پیشینه نظری پایان نامه پرخاشگری

فهرست مطالب

مبانی نظری پایان نامه درباره پرخاشگری

پرخاشگری

تعریف پرخاشگری

نشانه های پرخاشگری

انواع رفتارهای پرخاشگرانه

پرخاشگری خشمگینانه

پرخاشگری تجاوزکاران

پرخاشگری ناشی از ترس

پرخاشگری کنشگر

پرخاشگری به منظور حفظ قلمرو

پرخاشگری نوع دوستانه

پرخاشگری ناشی از نر بودن

انواع پرخاشگری از لحاظ تعداد افراد

پرخاشگری شخصی

پرخاشگری جمعی

نظریه های پرخاشگری

نظریه گرایش ذاتی

نظریه سائق

نظریه واکنش به رویدادهای آزاردهنده

نظریه یادگیری اجتماعی

عوامل مؤثر در بروز پرخاشگری

تفاوت های جنسیتی و پرخاشگری

ابزار و وسایل پرخاشگری

الکل

شرایط کاری و زندگی

برانگیختگی جنسی

هرزه نگاری شدید

شخصیت و پرخاشگری

عوامل ارثی و فیزیولوژیکی

طبیعت و مزاج

بیماری های روانی

شیوه تعلیم و تربیت

عوامل اجتماعی و فرهنگی

عوامل اقتصادی

ضایعات مغزی

عوامل تشدید کننده پرخاشگری

تقویت رفتارهای جامعه پسند

شیوه هایی برای کنترل پرخاشگری

استدلال

تنبیه شخص پرخاشگر

تقویت رفتارهای مغایر

نقش زمان در کاهش پرخاشگری

مقابله با پرخاشگری ناشی از ناکامی در سازمان های آموزشی

روش های برخورد با جریان پرخاشگری

روش های تنبیه رفتار پرخاشگرایانه

تحقیقات داخلی و خارجی انجام شده پیرامون موضوع تحقیق

تحقیقات داخلی

تحقیقات خارجی

منابع و مأخذ

منابع فارسی

منابع انگلیسی

*****************

در زیر به بخشهایی از فصل دوم پایان نامه شامل مبانی و پیشینه نظری پرخاشگری اشاره شده است

مبانی نظری پرخاشگری

تعریف پرخاشگری

پرخاشگری، معمولاً به رفتاری اطلاق می شود که هدف از آن، صدمه رساندن جسمانی یا زبانی به شخص دیگر، یا نابود کردن دارایی آن است. بنابراین، آسیب زدن اتومبیل یک شخص به دست شخص دیگر، خفه کردن زنان توسط یک جانی و خشونتی که دولت برای برقراری نظم و قانون اعمال می کند، تماماً اعمالی هستند که در تعریف پرخاشگری می گنجد. بهترین و جامع ترین تعریفی که از پرخاشگری ارائه شده، تعریف براوناست. او، پرخاشگری را هر نوع عمل و رفتاری می داند که به طور مستقیم در جهت هدفی و به منظور آزار و اذیت رساندن به دیگران که مایل نیستند مورد آزار و اذیت قرار گیرند، اعمال شود. همچنین پرخاشگری را می توان هرگونه رفتاری دانست که متوجه آسیب رساندن و یا مجروح ساختن موجودی دیگر است.

هر چند سطح پرخاشگری کودکان از موقعیتی به موقعیت دیگر فرق می کند ولی کودکان از لحاظ تداوم رفتار پرخاشگرانه در طول زمان با هم فرق دارند. کودکانی که در سال های اولیه بشدت پرخاشگرند، به احتمال زیاد در جوانی و بزرگسالی نیز پرخاشگر خواهند بود و کودکانی که پرخاشگر نیستند، به احتمال زیاد در بزرگسالی هم پرخاشگر نخواهند بود. البته، کودکان هنگامی که با وقایع تنش زا مثل جدایی پدر و مادر، یا بدنیا آمدن کودک جدید روبرو می شوند، بیشتر پرخاشگر می شوند. در واقع، پرخاشگری وسیله ای کودکانه است که گاهی بسیار خطرناک و زیانبار بوده و به جای حل مشکل و کاستن از فشار و ناراحتی، باعث دردسر و رنج تازه، برای شخص می شود.

نشانه های پرخاشگری

نشانه های پرخاشگری، متعدد است. از جمله این نشانه ها می توان به فحش دادن، پرتاپ اشیاء، لگد زدن، جنگ و ستیز کردن، شکستن اشیاء و ضربه زدن، حمله به دیگران، دروغگویی، بر هم زدن نظم، برانگیختگی بیش از حد، فرار از خانه و مدرسه، نگاه های تند و خشن، به هم فشردن دندان ها و جیغ زدن، اشاره کرد. نشانه های پرخاشگری در یک کودک پرخاشگر عبارتند از :

1- ایجاد مزاحمت کردن و حالت دفاعی به خود گرفتن؛

2- دیگران را سرزنش کردن؛

3- با کودکان دیگر به جنگ و ستیز پرداختن؛

4- نظم کلاس و مدرسه را به هم ریختن؛

5- به دزدی و دروغگویی دست زدن؛

6- از رابطه خود با اطرافیان رضایت نداشتن؛

7- از مدرسه و معلم خاطره خوش نداشتن؛

8- از بازگو کردن احساسات خود علیه والدین، وحشت داشتن و آن را در مورد کودکان دیگر تلافی کردن.

شیوه هایی برای کنترل پرخاشگری

استدلال

این شیوه، شامل ارائه مجموعه ای از استدلال ها در مورد خطرات و عواقب پرخاشگری با شخص پرخاشگر یا با قربانیان پرخاشگری است. این شیوه حتی می تواند در پشیگیری از پرخاشگری در اشخاصی که هنور ار خود پرخاشگری نشان نداده اند، مؤثر واقع شود. به عنوان مثال، اگر عواقب احتمالی رفتار پرخاشگرانه ی پدری نسبت به فرزند خود (مثل پاره شدن پرده گوش، یا صدمه جسمی دیگر) به او گوشزد شود، ممکن است مانع از نشان دادن شدت عمل در او گردد.

تنبیه شخص پرخاشگر

تنبیه شخص پرخاشگر، در کاهش پرخاشگری وی مؤثر است. البته تنبیه شدید به علت اینکه زشتی پرخاشگری را در شخص درونی نمی کند روش مطلوبی نیست. اما تنبیه ملایم چون توجیه بیرونی کافی برای شخص فراهم نمی کند، احتمال بیشتری دارد که نگرش شخص را نسبت به پرخاشگری تغییر دهد.

تقویت رفتارهای مغایر

این یک روش یادگیری است که برای از بین بردن رفتار نامطلوب، به جای تنبیه آن رفتار، می توان رفتار مخالف و مغایر با آن را تقویت کرد. اگر بخواهیم این اصل را در مورد پرخاشگری به کار گیریم، باید به جای تنبیه رفتار پرخاشگرانه، رفتار غیر پرخاشگرانه را مورد تشویق قرار دهیم. با این کار چون شخص نمی تواند در آن واحد هم پرخاشگر باشد و هم نباشد، به سوی انجام رفتار غیر پرخاشگرانه که تشویق به دنبال دارد، سوق داده می شود.

پیشینه پژوهش پرخاشگری

- حبیبی و همکاران در تحقیقی با عنوان اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر راهبردهای مقابله با تنیدگی در افراد با آسیب بینایی نتیجه گرفتند که؛ آموزش هوش هیجانی راهبرد مقابله ای اجتناب مدار و خرده مقیاس های آن، توجه برگردانی و سرگرمی اجتماعی را به طور معنی داری کاهش داد، اما بر راهبردهای مقابله ای تکلیف مدار و هیجان مدار تأثیر معنی داری نداشت.

- اقدسی و همکاران در تحقیقی با عنوان مقایسه شیوه های فرزند پروری والدین نوجوانان پسر بزهکار و عادی نتیجه گرفتند که؛ بین شیوه های فرزندپروری والدین نوجوانان بزهکار و عادی تفاوت معناداری وجود دارد. والدین مسامحه کار بیشترین فرزندان بزهکار را دارند و والدین مقتدر بیشترین فرزندان سالم را تربیت کرده اند.

- خانجانی و محمودزاده در تحقیقی با عنوانمقایسه شیوه های فرزندپروری و اختلالات رفتاری کودکان مادران شاغل و غیرشاغلنتیجه گرفتند که؛ کودکان مادران شاغل و غیرشاغل از نظر مشکلات رفتاری تفاوت معناداری با هم نداشتند. مادران خانه دار به طور معناداری شیوه تربیتی مقتدرانه تری از مادران شاغل داشتند. ولی در شیوه فرزندپروری آزادگذاری و استبدادی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد.

...